آیت الله بهجت چه عملی در روز جمعه را برای برآورده شدن حاجت سفارش کردند
به گزارش محفل، آیت الله بهجت در ایام جمعه خواندن نماز جعفر طیار را سفارش کرده و معتقد بودند که این نماز برای برآورده شدن خیلی از حاجات، بخصوص رفع موانع ازدواج و اشتغال، مفید می باشد.
به گزارش محفل به نقل از مهر، آیت الله بهجت در ایام جمعه خواندن نماز جعفر طیار را سفارش می کردند. ایشان معتقد بودند که این نماز برای برآورده شدن خیلی از حاجات، خصوصاً رفع موانع ازدواج و اشتغال، مفید می باشد. همچنین، ایشان سفارش می کردند که برای افزایش رزق و روزی، هر روز جمعه ۲۰ یا ۴۰ مرتبه سوره حج آیه ۶۴ را بخوانند.
سفارش به خواندن این نماز در سیره آیت الله بهجت محدود به موارد گفته شده نیست و می توان آنرا برای رفع همه گرفتاری ها بجا آورد. ایشان بر خواندن این نماز به شیوه ذکر شده در کتاب زاد المعاد علامه مجلسی رحمة الله مقابل سفارش می کردند و می فرمودند: «نماز جعفر طیار را به ترتیب و دعایی که در کتاب زادالمعاد آمده است بخوانید و بعد از نماز و قرائت دعاها به سجده بروید و با چشم اشک آلود حاجتتان را بخواهید.»
نماز جعفر طیار چهار رکعت است که باید بصورت دو نماز دو رکعتی خوانده شود. بهتر است در رکعت اول پس از حمد سوره زلزال و در رکعت دوم بعد از حمد سوره عادیات و در رکعت سوم بعد از حمد سوره نصر و در رکعت چهارم بعد از حمد سوره توحید خوانده شود. در فواصل اعمال نماز تسبیحات اربعه «سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ»، به این تکنیک تکرار می شود؛ در رکعت اول بعد از قرائت حمد و سوره، پانزده بار تسبیحات اربعه، در رکوع ده بار، پس از رکوع ده بار، در سجده اول ده بار، پس از سجده اول ده بار، در سجده دوم ده بار، پس از سجده دوم ده بار گفته می شود. در سایر رکعات نیز بعد از سوره، به همین ترتیب عمل می شود، و در مجموع در این نماز سیصد بار ذکر تسبیحات اربعه گفته می شود. بدین جهت این نماز به نماز تسبیح نیز معروف است.
بر اساس روایات می توان نماز جعفر طیار را بجای نوافل یومیه خواند و ثواب هر دو برای او ثابت است. همین طور در هنگام ضرورت و تنگی وقت می توان بین دو نماز فاصله انداخت و یا آنرا بدون تسبیحات خواند و بعد از نماز تسبیحات را بجا آورد. (زاد المعاد، ص ۳۲۴)
در روایت از امام صادق مقابل السلام آمده است که در سجده آخر نماز این دعا خوانده شود:
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ، سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ، سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَیٰ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمُهُ، سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ، سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَةِ وَ الْکَرَمِ، اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتَابِکَ وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّةِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقًا وَ عَدْلًا، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ.
پاک و منزه است آنکه لباس عزت و وقار به بر دارد، پاک و منزه است آنکه به بزرگی مهر ورزد، و به آن گرامی باشد، پاک و منزه است آنکه پاکی جز برای او سزاوار نیست. پاک و منزه است آنکه دانشش هر چیز را بر شمارد، پاک و منزه است آن سرچشمه‌ی فضل و بخشش، پاک و منزه است آن دارای قدرت و کرم. خدایا از تو خواستارم به حق بندها و جایگاه های شکوه عرشت، و به حق نهایت مهرت که در کتابت آوردی، و نام بزرگت و کلمات بی عیب ونقصت که در راستی و عدالت بس کمال یافته اند، بر محمد و خاندانش درود فرست.
در روایت دیگری از امام صادق مقابل السلام آمده است، که ایشان بعد از نماز جعفر مقابل السلام به اذکار و دعاهای زیر مشغول شدند. سپس فرمودند: «هرگاه حاجت ضروری داشتی نماز جعفر بخوان و [بعد از آن] این دعا را بخوان و حاجتت را از خدا بخواه که ان شاءالله برآورده می شود». (زاد المعاد، ص۳۲۳)
به اندازه یک نفَس هر کدام از این ذکرها را بگو:
یَا رَبِّ یَا رَبِّ …
یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ …
رَبِّ رَبِّ …
یَا اللهُ یَا اللهُ …
[یَا حَیُّ یَا حَیُّ …]
یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ …
و هفت مرتبه هر یک از این ذکرها را بگو:
یَا رَحْمَانُ
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و سپس این دعا را بخوان:
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ، وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ، وَ أُمَجِّدُکَ وَ لَا غَایَةَ لِمَدْحِکَ، وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غَایَةَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ، وَ أَنَّیٰ لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِکَ، وَ أَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحًا بِفَضْلِکَ، مَوْصُوفًا بِمَجْدِکَ، عَوَّادًا عَلَی الْمُذْنِبِینَ بِحِلْمِکَ، تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفًا بِجُودِکَ، جَوَادًا بِفَضْلِکَ، عَوَّادًا بِکَرَمِکَ، یَا لَا إِلٰهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ.
خدایا! سخنم را با ستایش تو شروع می کنم، و گویا می شوم با ثنای تو و تو را به بزرگی می ستایم، درحالی که ستایشت را پایانی نیست. تو را ستایش می گویم و کیست آنکه به نهایت ستایشت و بلندای بزرگی ات برسد؟ آفریدگانت را چه رسد که به شناخت ژرفای عظمت تو دست یابد؟ چه زمانی بوده که ستایش نشدی به فضلت و به عظمتت موصوف نبودی؟! کدامین زمان بوده که پی در پی از گنهکاران درنگذشته باشی با بردباری خویش؟! ساکنان زمینت از فرمانبرداری تو سرپیچی کردند، ولی تو با کرمت با آنان مهربان بودی، با فضلت به آنان بخشیدی و با کرامتت، پی درپی به آنان رو کردی، ای که معبودی جز تو نیست، که بخشنده دارای شوکت و کرامت هستی.
در کتاب زادالمعاد دعای دیگری پس از این نماز ذکر شده است که آیت الله بهجت قدس سره همیشه به خواندن آن سفارش می نمودند. این دعا چنین است:
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ تَرَدَّیٰ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ جَلَّ جَلَالُهُ، سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَیٰ کُلَّ شَیْءٍ بِعِلْمِهِ وَ خَلَقَهُ بِقُدْرَتِهِ، سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ، سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَةِ وَ الْکَرَمِ. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتَابِکَ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقًا وَ عَدْلًا، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَ أَنْ تَجْمَعَ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ بَعْدَ عُمُرٍ طَوِیلٍ، اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ، الْخَالِقُ الرَّازِقُ الْمُحْیِی الْمُمِیتُ، الْبَدِیءُ الْبَدِیعُ، لَکَ الْکَرَمُ وَ لَکَ الْمَجْدُ، وَ لَکَ الْمَنُّ وَ لَکَ الْجُودُ، وَ لَکَ الْأَمْرُ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ، یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ، یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ، یَا أَهْلَ التَّقْوَیٰ وَ یَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ، یَا وَدُودُ یَا شَکُورُ، أَنْتَ أَبَرُّ بِی مِنْ أَبِی وَ أُمِّی، وَ أَرْحَمُ بِی مِنْ نَفْسِی وَ مِنَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ، یَا کَرِیمُ یَا جَوَادُ، اَللّٰهُمَّ إِنِّی صَلَّیْتُ هَذِهِ الصَّلَاةَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِکَ، وَ طَلَبَ نَائِلِکَ وَ مَعْرُوفِکَ، وَ رَجَاءَ رِفْدِکَ وَ جَائِزَتِکَ، وَ عَظِیمَ عَفْوِکَ وَ قَدِیمَ غُفْرَانِکَ، اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْفَعْهَا فِی عِلِّیِّینَ، وَ تَقَبَّلْهَا مِنِّی، وَ اجْعَلْ نَائِلَکَ وَ مَعْرُوفَکَ وَ رَجَاءَ مَا أَرْجُو مِنْکَ فَکَاکَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ مَا جَمَعْتَ مِنْ أَنْوَاعِ النَّعِیمِ، وَ مِنْ حُسْنِ الْحُورِ الْعِینِ، وَ اجْعَلْ جَائِزَتِی مِنْکَ الْعِتْقَ مِنَ النَّارِ وَ غُفْرَانَ ذُنُوبِی، وَ ذُنُوبِ وَالِدَیَّ وَ مَا وَلَدَا، وَ جَمِیعِ إِخْوَانِی وَ أَخَوَاتِیَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ، الْأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ، وَ أَنْ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی وَ تَرْحَمَ صَرْخَتِی وَ نِدَائِی، وَ لَا تَرُدَّنِی خَائِبًا خَاسِرًا، وَ اقْلِبْنِی مُفْلِحًا مُنْجِحًا مَرْحُومًا، مُسْتَجَابًا دُعَائِی، مَغْفُورًا لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ، قَدْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ، فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْکَ، یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ، یَا نَفَّاحًا بِالْخَیْرَاتِ، یَا مُعْطِیَ السُّؤْلَاتِ، یَا فَکَّاکَ الرِّقَابِ مِنَ النَّارِ، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ فُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی، وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی، وَ ارْحَمْ صَرْخَتِی وَ تَضَرُّعِی وَ نِدَائِی، وَ اقْضِ لِی حَوَائِجِی کُلَّهَا لِدُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ دِینِی، مَا ذَکَرْتُ مِنْهَا وَ مَا لَمْ أَذْکُرْ، وَ اجْعَلْ لِی فِی ذَلِکَ الْخِیَرَةَ، وَ لَا تَرُدَّنِی خَائِبًا خَاسِرًا، وَ اقْلِبْنِی مُفْلِحًا مُنْجِحًا مُسْتَجَابًا لِی دُعَائِی، مَغْفُورًا لِی مَرْحُومًا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا مُحَمَّدُ یَا أبَاالْقَاسِمِ یَا رَسُولَ اللهِ، یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، أَنَا عَبْدُکُمَا وَ مَوْلَاکُمَا، غَیْرُ مُسْتَنْکِفٍ وَ لَا مُسْتَکْبِرٍ، بَلْ خَاضِعٌ ذَلِیلٌ عَبْدٌ مُقِرٌّ، مُتَمَسِّکٌ بِحَبْلِکُمَا، مُعْتَصِمٌ مِنْ ذُنُوبِی بِوَلَایَتِکُمَا، أَتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ تَعَالَیٰ بِکُمَا، وَ أَتَوَسَّلُ إِلَی اللهِ بِکُمَا، وَ أُقَدِّمُکُمَا بَیْنَ یَدَیْ حَوَائِجِی إِلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَاشْفَعَا لِی فِی فَکَاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ غُفْرَانِ ذُنُوبِی، وَ إِجَابَةِ دُعَائِی، اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَقَبَّلْ دُعَائِی وَ اغْفِرْ لِی، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
منزه است آنکه پوشیده عزت را و ردا کرده آنرا. منزه است آنکه لطف کرده با مجد و بدان کرامت نموده. منزه است آنکه تسبیح روا نیست جز برای او؛ جل جلاله. منزه است آنکه با علمش همه چیز را به شماره آورده و با قدرتش خلق کرده. منزه است صاحب منّت و نعمت ها. منزه است صاحب قدرت و کرامت. خدایا از تو می خواهم به جایگاه های عزت عرشت، و منتهای رحمت از کتابت، و به اسم اعظمت و کلمات تامّه ات که رسیده اند به کمال راستی و عدالت، که صلوات فرستی بر محمد و خاندان پاک و پاکیزه‌ی محمد، و می خواهم خیر دنیا و آخرت را برایم جمع نمایی بعد از گذراندن عمری طولانی.
خداوندا تو زنده و پاینده و بلندمرتبه و عظیم و خالق و روزی دهنده و زنده کننده و میراننده و آغازکننده و پدیدآورنده‌ی هستی. فقط برای توست کرم و سربلندی و بخشندگی و سخاوت، و فقط برای توست [مقام] امر، حال آنکه خدای یکتایی که شریکی برای تو نیست. ای یکتای بی همتا، ای بی نیاز و ای آنکه نه می زاید و نه زاده شده و کسی هم کفو او نیست. ای اهل تقوا و ای اهل بخشش، ای مهربان ترین مهربانان. ای بسیار عفوکننده و ای بخشایشگر. و ای بامحبت و ای بسیار شکرگزار.
همانا تو از پدر و مادرم بر من نیکوکارتری و از خودم و تمام مردمان نسبت به من مهربان تری، ای کریم و ای سخاوتمند. خدایا همانا من این نماز را خواندم در طلب خشنودی تو و در طلب صله و نیکی تو و به امید عطا و جایزه و پاداش و گذشت عظیم و غفران قدیم تو. خداوندا پس درود بفرست بر محمد و آل محمد و نمازم را در [مقام] علیین بالا ببر و از من قبولش فرما و قرار ده عطا و معروفت را و امید به آنچه امید دارم از تو را؛ در آزادیم از آتش و رستگاری به بهشت و آنچه جمع کردی از انواع نعمت هایت و از حورالعین های نیکو. و قرار ده پاداشم از طرف خودرا آزادی از آتش و آمرزش گناهانم و آمرزش گناهان پدر و مادرم و فرزندان آنها و گناهان همه‌ی برادارن و خواهران [ایمانی] مؤمن و مسلمانم، چه آنان که زنده اند و چه آنان که مرده اند. و پاداشم را استجابت دعایم و رحم بر شیون و ندایم قرار ده. و مرا مایوس و خسران زده باز مگردان، بلکه باز گردان مرا رستگار و کامیاب و رحمت شده و دعایم را مستجاب و مرا آمرزیده قرار ده، ای مهربان ترین مهربانان، ای عظیم، ای عظیم، ای عظیم.
همانا گناهان بنده‌ی تو بزرگ شد، پس آمرزش از جانب تو، نیکوست. ای که نیکو گذشت می کنی، ای که گذشتت گسترده است، ای آنکه دو دست خودرا گشوده ای به رحمت، ای بسیار عطاکننده‌ی خیر، ای عطاکننده‌ی درخواست ها، ای آزادکننده‌ی گردن های بندگان از آتش، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از آتش برهان و درخواستم را عطا کن و دعایم را استجابت کن و بر ناله و شیون و ندایم رحم فرما و برآورده فرما همه‌ی حوائجم را برای دنیا و آخرت و دینم؛ هر آنچه یاد کردم و هرآنچه از یاد بردم. و در آن برایم خیر قرار ده و مرا بازمگردان بی بهره و مایوس و خسران زده، بلکه مرا رستگار و کامیاب و مرحوم قرار ده، درحالی که دعایم استجابت شده و آمرزیده شده ام، مورد رحمت قرار گرفته ام ای مهربان ترین مهربانان. ای محمد، ای ابالقاسم، ای رسول خدا و ای امیرالمؤمنین! من بنده شما و دوست دار شما هستم و از شما سر باز نمی زنم و گردن کشی نمی کنم، بلکه خاضع و ذلیل و بنده و مقرّ به حق شما و چنگ زننده به ریسمان [ولایت] شما هستم و چنگ می زنم به دامن ولایت شما از گناهانم. به وسیله‌ی شما به خداوند متعال تقرب می جویم و شما را وسیله قرار می دهم به سویِ خدا و شما را در حاجت هایم در پیشگاه خداوند متعال مقدم می دارم، پس شفاعتم کنید در آزادیم از آتش و آمرزش گناهانم و اجابت دعایم. خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و دعایم را قبول کن و [از گناهانم] درگذر، ای مهربان ترین مهربانان.
آیت الله بهجت قدس سره می فرمود: «بعد از نماز و ادعیه‌ی آن به سجده بروید و با چشم گریان بااینکه با قطره‌ی اشکی که چشم تَر شود اشک بریزید و حاجتتان را بخواهید».
منبع: محفل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب