راهكارهای ایران برای مقابله با سازش عربی- اسرائیلی
به گزارش محفل اهمیت تصمیم اخیر اعضای شورای امنیت زمانی مشخص می شود كه به یاد بیاوریم پیش از برجام حتی دوستان تهران در شورای امنیت هم به قطعنامه های تحریمی فصل هفتمی ضد ایران رای مثبت می دادند و حال دوستان آمریكا به قطعنامه پیشنهادی این كشور در شورای امنیت وقعی نمی نهند.
پس از ماه ها جنجال و تبلیغات رسانه ای دولت آمریکا برای پیشگیری از اجرای برجام و لغو تحریم های تسلیحاتی کشورمان، سرانجام در تاریخ 24 مرداد، جلسه تاریخی شورای امنیت برای تصمیم گیری در این حوزه برگزار و قطعنامه ای که در این رابطه از جانب آمریکا عرضه شده بود، با رای بی سابقه ای شکست خورد.
از ۱۵ عضو شورای امنیت ۱۱ کشور شامل انگلیس، فرانسه، آلمان، بلژیک، استونی، سنت وینست و گرانادین، نیجر، اندونزی، آفریقای جنوبی، تونس و ویتنام به این قطعنامه رای ممتنع، چین و روسیه رای منفی و تنها خود آمریکا و جمهوری دومنیکن رای مثبت دادند.
اهمیت این مسأله زمانی مشخص می شود که به یاد بیاوریم پیش از برجام حتی دوستان ایران در شورای امنیت هم به قطعنامه های تحریمی فصل هفتمی برضد ایران رای مثبت می دادند و حال دوستان آمریکا به قطعنامه پیشنهادی این کشور در شورای امنیت وقعی نمی نهند و با وجود اصلاحات و تغییرات بسیاری که آمریکا در این قطعنامه داد تا بلکه همراهی برخی کشورها را کسب کند، جز جمهوری دومینیکن هیچ کشوری حاضر به همراهی با این به اصلاح «ابرقدرت تنها» نشد.
این مبحث نشان داده است که هر چند مخالفان برجام آنرا توافقی سراسر به ضرر ایران می دانند و راهکار دیپلماسی و مذاکره را یک سره رد می کنند، اما حتی در عرصه روابط بین الملل نابرابر و غیرعادلانه کنونی هم مذاکره و تعامل منطقی با دنیا و سنجیده عمل کردن همچنان جواب می دهد و می تواند راهکاری مثبت برای دفاع از منافع ملی باشد. از طرفی این مسأله مشخص کرد که نهادهای بین المللی همچون شورای امنیت هم تنها بازیچه دست قدرت های بزرگ نیست و چنانکه بازیگران دیپلماتیک متخصص و ماهری در عرصه سیاست خارجی کشورمان فعالیت کنند، می توانند این نهادها را هم وادار به پذیرش حقوق کشور کرده و از صدور قطعنامه های ظالمانه بازدارند.
با این وجود، طعم شیرین این پیروزی در شورای امنیت سازمان ملل، نباید سبب شود ساده انگارانه بیاندیشیم که پرونده برنامه های خصمانه آمریکا ضد کشورمان بسته شده یا کشورهای اروپایی و روسیه و چین دیگر از این به بعد در جهت منافع ایران حرکت خواهند کرد. همانطور که مقامات آمریکایی هم اعلام نموده اند، کوشش برای پیشگیری از لغو تحریم های تسلیحاتی ایران یکی از حلقه های فشار آنها به دور ایران بوده و این امر به شیوه های مختلف و در حوزه های گوناگون ادامه خواهد یافت.
از آنجا که شانس آمریکا جهت استفاده از مکانیسم ماشه و بازگرداندن همه تحریم های پیشابرجامی ضد کشورمان هم به علت خروج آمریکا از برجام چندان زیاد نیست، به نظر می آید این کشور تلاش می کند پروژه تنگ کردن حلقه امنیتی منطقه ای به دور ایران را که با آغاز روابط دیپلماتیک رسمی امارات متحده عربی و اسرائیل کلید خورد، هر چه بیشتر به پیش ببرد.
بحرین، عمان و عربستان سعودی سه گزینه بعدی هستند که احیانا پس از ارزیابی واکنش های جهانی و منطقه ای به توافق امارات و اسرائیل، از آغاز روابط دیپلماتیک خود با این رژیم غاصب خبر خواهند داد و به دنبال این امر، در ماه ها و سال های آتی شاهد رفت و آمدهای مکرر و البته پر حاشیه مقامات رژیم صهیونیستی در خلیج فارس خواهیم بود. اما در چنین شرایطی ایران چه می تواند بکند و راهکار مقابله با این تهدیدات امنیتی چیست؟
در درجه نخست باید گفت همچون همیشه افزایش مشروعیت داخلی و برخورداری از حمایت های مردمی مهمترین رمز پیروزی ایران خواهد بود. تمامی ابتکار عمل های سیاسی و مذاکرات دامنه دار بین المللی اگر با حمایت و پشتیبانی مردم همراه نباشد، راه به جایی نخواهد برد. ازاین رو به نظر می آید در گام نخست ارکان مختلف نظام جمهوری اسلامی باید توجه به خواسته ها و مطالبات اجتماعی را در رأس برنامه های خود قرار دهند و با شفاف سازی، قطع کردن ریشه های فساد و دست های متعرض به بیت المال و خدمات رسانی بی دریغ به اقشار مختلف جامعه و کاهش تضاد طبقاتی، مشروعیت و مقبولیت عمومی خویش را بالا برده و مطمئن شوند که جامعه یکدست و متحد از تصمیمات سیاسی آنها حمایت می کند.
در گام بعدی لازم است اجماع بین خود ارکان، مسؤلان و تصمیم گیران اصلی نظام تقویت شده و تصمیم گیری های اساسی برای کشور همچون «نحوه کنشگری ایران در عرصه منطقه ای و بین المللی» یا «عضویت کشورمان در اف ای تی اف» که نتایج و نتایج بلندمدت دارد و می تواند منافع ملی را تحت تاثیر قرار دهد، بازیچه رقابت ها و منافع جناحی و گروهی نشود.
و در نهایت در گام آخر لازم است اقداماتی در سطح منطقه ای و بین المللی صورت گیرد. آغاز مذاکرات فراگیر و استفاده از سیاست «هویج و چماق» در مقابل قدرت های منطقه ای یکی از طریق حل هایی است که در این شرایط پیشنهاد می شود.
لازم است به کشورهای حوزه خلیج فارس تفهیم شود که جمهوری اسلامی ایران همچون همیشه ی تاریخ بر اولویت صلح و ثبات تاکید دارد و مایل است با پیشبرد «ابتکار صلح هرمز» به تأمین امنیت بر پایه همکاریهای بومی کمک نماید، اما چنانکه کشورهای منطقه بخواهند با خیانت به آرمان کشورهای اسلامی پای دشمنان دیرین را به منطقه باز کنند، جمهوری اسلامی ایران هم بیکار ننشسته و از همه کارت های خود برای پیشگیری از این اقدام و در جهت امنیت سازی یکجانبه و پایدار استفاده خواهد کرد؛ کارت هایی که شاید استفاده از آنها آرامش و خواب راحت را از همه قدرت های رقیب ایران برباید و همچون مسیر دیپلماسی برایشان دلپذیر و کم هزینه نباشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب