یك خبر، چند پرسش؛
آسیاب توهین به نوبت است
توهین به رئیس جمهور در راهپیمایی ها، رسانه های رسمی و غیررسمی، سخنرانی ها و حتی از تریبون مجلس کم کم در حال تبدیل شدن به یک امر عادی است. اتفاقی که البته مسبوق به سابقه هم هست؛ از توهین یک روحانی به روحانی در برنامه زنده تلویزیونی شبکه چهار صداوسیما تا توهین برخی نمایندگان مجلس یازدهم از تریبون خانه ملت به منتخب ملت، از بنی صدر خطاب کردن روحانی در روز قدس سال 96، تا عمروعاص و خائن خواندن وی در تریبون نماز جمعه مشهد در سال 95 و حالا شعار ˮمرگ بر روحانیˮ در راهپیمایی 22 بهمن!
به گزارش محفل به نقل از ایسنا، راهپیمایی سواره ۲۲ بهمن امسال در نوع خود عجیب و بدیع بود اما یک اتفاق نادر آنرا عجیب تر هم کرد. در جریان این راهپیمایی عده ای موتورسوار در اصفهان بجای همراهی با شعارهای "مرگ بر آمریکا" و "مرگ بر اسرائیل"، با خیال آسوده شعار "مرگ بر روحانی" سر دادند! یعنی توهین مستقیم به رئیس جمهور قانونی و مستقر کشور که علاوه بر رای ۲۴ میلیونی مردم، حکم تنفیذ رهبر انقلاب را هم در دست دارد و تا شش ماه دیگر همچنان نفر دوم کشور و نفر اول اجرائی جمهوری اسلامی است.
نکته جالب ماجرا این است که بنظر می رسد این اقدام از طرف به اصطلاح انقلابیونی صورت گرفته که شعار پیروی از ولایت فقیه را سر می دهند اما در عمل برخلاف منویات رهبر انقلاب حرکت می کنند، چونکه تنها یک هفته پیش از این اتفاق، رهبر انقلاب اسلامی بامداد چهارشنبه ۱۵ بهمن در نشست تصویری با تعدادی از مداحان اهل بیت، بر لزوم حفظ ادب اسلامی در سخن گفتن و پرهیز از بدزبانی و بدگویی مقابل یکدیگر تاکید کردند.
این در حالیست که در سه روز اخیر، به جز تعدادی از اعضای دولت روحانی، بسیاری دیگر از مسئولان و سیاسیون که در مواردی کم اهمیت تر از این مساله به سرعت واکنش نشان داده و چنین اقداماتی را محکوم می کنند، در سکوت محض فرو رفته و گویی با شعاردهندگان همدل هستند.
این اتفاق و تکرار آن در چندین نوبت و از طرق مختلف، پرسش هایی را ایجاد می کند:
۱. نظر مدعیان انقلابی گری درباره توهین به نماد جمهوریت نظام در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی چیست؟
۲. آیا قوه قضاییه به این امر ورود می کند تا با خاطیان به صورت قانونی برخورد شود؟
۳. آیا اگر چنین اتفاقی مقابل دیگر مسئولان هم بود با چنین سکوتی از طرف برخی جریانات سیاسی مواجه می شدیم؟
۴. اگر افرادی به سایر مقامات عالی کشور به این صراحت توهین کنند آیا پس از گذشت سه روز، هیچ اقدامی در قبالشان صورت نمی گیرد؟
۵. اگر آن روزی که در روز قدس به رئیس جمهور توهین شد با توهین کنندگان برخورد قاطعی صورت می گرفت آیا باز هم شاهد چنین اتفاقاتی بودیم؟
۶. آیا برخورد نکردن با توهین کنندگان، باز گذاشتن راه برای توهین های بیشتر و سایر توهین کنندگان نیست؟
۷. آیا هر کسی حق دارد با در دست گرفتن پرچم جمهوری اسلامی به مقامات عالی حکومتی مستقیما توهین کند و هیچ برخوردی با او صورت نگیرد؟
۸. کسانی که از این توهین به روحانی به خاطر منافع حزبی و سیاسی خود ابراز رضایت می کنند و یا دست کم ساکت هستند آیا گمان نمی کنند که این آسیاب به نوبت است و این شمشیر دولبه روزی می تواند بر گردن خودشان بنشیند؟
۹. آن هایی که با بی تفاوتی از کنار این مساله می گذرند آیا گمان نمی کنند این توهین ممکنست بعد از رئیس جمهوری اسلامی ایران به کلیت نظام و مقامات عالی تر تعمیم پیدا کند؟
۱۰. سخنرانان و تریبون دارانی که به هر بهانه ای مقابل دولت و اقداماتش موضع می گیرند و انتقاد می کنند درباره توهین مستقیم به رئیس جمهور چه موضعی دارند؟
۱۱. آیا این هنجارشکنی و برخورد نکردن با آن، شائبه مصونیت برخی جریانات سیاسی و آزادی عمل آنان برای انجام هر اقدام خلاف قانونی را ایجاد نمی کند؟
۱۲. تا کی عده ای تندرو خودرا محق می دانند که هر اقدام هنجارشکنانه ای را به اسم انقلابی گری انجام دهند و هیچ برخوردی هم با آنان صورت نگیرد؟
*شما مخاطبان ایسنا هم می توانید پرسش ها و نظرات خودرا درباره این مساله در بخش نظرات مطرح کنید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب