روزنامه هم میهن:
مجلس با پز انقلابیگری می خواهد کشور به سوی سیاه چاله روابط خارجی برود؟
محفل: به گزارش محفل، نخستین کاری که مجلس ایران بعد از جنگ اخیر انجام داد تصویب فوریتی قانونی به نام «الزام دولت به تعلیق همکاری با سازمان (آژانس) بین المللی انرژی هسته ای» بود. در عمل هم هیچ اتفاقی خارج از اراده شورایعالی امنیت ملی رخ نداد، درنتیجه هفته گذشته که خبر بازگشت بازرسان آژانس هسته ای اعلام گردید اغلب نمایندگان معترض شدند که چرا از قانون مزبور تخلف شده و دولت آنرا نقض کرده است.
به گزارش محفل به نقل از خبر آنلاین روزنامه هم میهن نوشت: ریشه این کشمکش های موجود میان دولت و مردم با این مجلس و کلاً مجالس اصولگرا در چیست؟
حقیقت اینست که آنان می خواهند باردیگر مملکت را وارد یک سیاه چاله روابط بین المللی کنند؛ همان کاری که مجلس تندروها در سال ۹۹ انجام داد و اجازه نداد دولت روحانی برجام را در زمان جو بایدن احیا کند. درنتیجه کار رسید به امروز که تاسیسات هسته ای ایران بمباران شده است بدون این که موفقیت مهمی داشته باشیم و ایران را وارد بن بست سیاسی کردند. حال هم می خواهند این تجربه تلخ را بدتر از گذشته تکرار کنند.
این امر ریشه در وضعیت سیاسی ایران دارد. چگونه؟ انتخابات مجلس تحت نظارت استصوابی و حذف حداکثری مقابل منتقدان صورت می گیرد و در نهایت مجلسی شکل می گیرد که نمایندگان مهم ترین حوزه انتخابیه آن یعنی تهران با حدود ۳ درصد(یعنی تقریبا هیچ) واجدین حق رأی به مجلس می روند. روشن است که اینها نمی توانند خواسته های مردم را نمایندگی کنند. اگر دولت نیز با آنان همسو باشد مشکل زیادی پیش نمی آید با یکدیگر سازگار هستند و مسیر مشترک خودرا می روند. ولی مواردی پیش می آید که ماجرا متفاوت می شود. به این معنا که به علل متعدد مجبور می شوند فیلتر نظارت استصوابی را در انتخابات ریاست جمهوری تا حدی بگشایند درنتیجه خروجی آن به کلی متفاوت با ماهیت مجلس می شود ولی مجلس چون نماینده اقلیت محض است در قانون گذاری و تأیید وزرا سیاستی مغایر با دولت و مردم در پیش می گیرد درنتیجه به جای هم افزایی قوا تقابل به وجود می آید.
مجلس برای خود اختیاراتی قائل است که آنرا بدون توجه به دولت و مردم تبدیل به قانون می کند. دولت هم چون متعهد به رأی دهندگان مردم است نمی تواند آنرا اجرا نماید درنتیجه شکاف بزرگی پدید می آید که دود آن به چشم مردم می رود و متاسفانه خواهد رفت. مشکل مهم و دیگر نمایندگان اینست که ابزاری اصلی آنان قانون گذاری است. به همین دلیل برای همه چیز می خواهند قانون بگذارند، نه از راه لایحه دولت، بلکه با تصویب طرح قانونی که با امضای چند نماینده ۳ درصدی پیشنهاد می شود، این کار را انجام می دهند. در صورتیکه در اکثر موضوعات کشور بخصوص روابط خارجی فاقد اطلاعات و توان کارشناسی هستند و منطقاً نباید دخالت کنند و دست دولت را در پوست گردو بگذارند.
نتیجه این کار آنان همین دعوای اخیر می شود که دولت سیاست خودش را انجام می دهد. اصولا هنگامی که نمایندگان ۳ درصدی به خود حق می دهند که با طرح قانونی و بدون نظر مستدل، قانون گذاری کنند دیگران هم مجبور می شوند که آنرا دور بزنند. این که مجلس حق قانون گذاری دارد متفاوت از اینست که در هر زمینه ای و بدون نظر دولت می تواند قانون بنویسد.
نمایندگان مجلس پز انقلابی می گیرند ولی چون حرف شان در زمینه عمومی مورد توجه مردم نیست، درنتیجه به سادگی میتوان مصوبه را نادیده گرفت. در واقع اجرای چنین مصوباتی مصداق تکلیف مالایطاق می شود. یعنی وظیفه ای که در توان اجرای دولت نیست. مثل مصوبه حجاب که بایگانی شد. این سیاست مجلس، مقابل دولت و شورای عالی امنیت ملی تلقی می شود و نه مقابل آژانس بین المللی انرژی اتمی. در واقع اگر شعام و دولت با حضور سران قوا به این نتیجه برسند که از NPT خا ج شوند آنرا عملی می کنند و در صورت ضرورت لایحه اش را هم به مجلس می دهند و اگر به چنین نتیجه ای نرسند مجلس، بخصوص این مجلس در جایگاهی نیست که آنان را از این سیاست منع کند.
تجربه گذشته هم نشان دهنده همین حقیقت است. حال که در آستانه ماجرای اسنپ بک هستیم، تلاش برای تقویت طرح هایی که هیچ نتیجه ای جز بستن دست شعام و دولت ندارد مقابل منافع ملی کشور است.
منبع: mahfel110.ir
این مطلب محفل را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب