انتقاد از نماینده پرحاشیه مجلس در روزنامه اصولگرا:
هم خطای اخلاقی است، هم ضد کرامت انسانی، هم انحراف در تفکر
به گزارش محفل، اظهارات تازه مجتبی بانکی پور، نماینده مجلس و رئیس کمیسیون مشترک طرح پشتیبانی از خانواده و جوانی جمعیت، در رابطه با نسبت شهدای جنگ 12روزه با آمار تولدهای اخیر، بار دیگر نوع نگاه مسؤلان به مساله جمعیت را زیرسؤال برد.
به گزارش محفل به نقل از خبر آنلاین روزنامه فرهیختگان نوشت: وقتی جان انسان، چه شهید و چه نوزاد، در معادلات آماری تقلیل می یابد، نه فقط حرمت زندگی انسانی قربانی می شود، بلکه مسیر مواجهه علمی و اجتماعی با بحران جمعیت نیز منحرف می گردد. «در ازای بالاتر از هزار شهید، بالاتر از ۳۰ هزار تولد داشته ایم.»
این جمله ساده که در ظاهر شاید نوعی امیدآفرینی جمعیتی تلقی شود، در لایه های زیرین خود نشانه ای است از یک انحراف جدی در شیوه تفکر و تحلیل برخی تصمیم گیران کشور.
مقایسه شهادت با تولد، جان باخته با جانِ زاده شده، نه فقط یک خطای آماری، بلکه یک خطای اخلاقی است. این نوع سخن گفتن، نه فقط فاقد درک علمی از مفهوم جمعیت و نسبت آن با توسعه است، بلکه نشانه ای از فروکاستن کرامت انسانی به ارقام و نمودارهاست.
در حافظه تاریخی ملت ایران، شهید جایگاه قدسی دارد و نوزاد حامل رؤیای آینده است. پیوندزدن این دو در یک نسبت عددی، بدون هیچ مبنای مفهومی یا عقلانی، بالاتر از آنکه دلگرم کننده باشد، نشانه ای از فرسودگی ادبیات سیاستگذاری است؛ سیاستگذاری ای که بجای صورت بندی دقیق مسئله، آنرا در قالب جملاتی سطحی و احساسی به افکار عمومی عرضه می کند.
آمار رسمی تولدها چه می گوید؟
برخلاف آن چه بانکی پور با شور و حرارت در رسانه ها عنوان کرده، گزارش رسمی سازمان ثبت احوال کشور از افت معنادار آمار ولادت در بهار امسال خبر می دهد. مجموع تولدهای ثبت شده در سه ماهه نخست جاری برابر با ۲۱۳ هزار نوزاد بوده است؛ عددی که نسبت به زمان مشابه سال قبل، حدود ۲۵ هزار تولد کمتر را نشان میدهد. کاهش ۱۰ درصدی موالید، آن هم در شرایطی که سیاستهای رسمی کشور روی افزایش جمعیت متمرکز شده اند، زنگ خطری است که باید دقیق و جدی شنیده شود، نه آنکه پشت جملات احساسی پنهان بماند. این در حالیست که حتی مقایسه کلی تر روند تولد در دهه اخیر نیز نشان میدهد نرخ باروری در سراسر کشور به زیر سطح جانشینی رسیده و خصوصاً در کلان شهرهایی چون تهران، اصفهان، شیراز و مشهد شیب سقوط جمعیت جوان، شدیدتر از متوسط کشوری است.
بازتولید یک خطای راهبردی
اظهارات بانکی پور از یک زاویه مهم دیگر نیز نیازمند نقد است. این که چرا مسئله ای به این پیچیدگی و عمق، به یک «نسبت» آماری فروکاسته می شود؟ در چه چهارچوبی می توان تصور کرد شهادت انسان های بزرگ، با زایش نوزادان گم نام در ترازوی آمار قابل مقایسه است؟ و مهم تر آنکه این نگاه عددمحور، چه اثری در راستای گیری های کلان حکمرانی جمعیتی خواهد داشت؟ یکی از بحران های مزمن در سیاستگذاری عمومی ایران، برخورد کمی گرایانه با مسایل کیفی است. این که فکر نماییم فقط با افزایش عدد تولدها می توان بحران جمعیتی را حل کرد، عین ساده سازی خطرناک یک معضل چندلایه است. نوزاد، به خودی خود سرمایه نیست؛ آن چه او را به سرمایه مبدل می کند، زیرساخت هایی است که مقرر است وی در آن بالنده شود؛ زیرساخت هایی مثل خانواده، آموزش، بهداشت، امنیت، اشتغال، رفاه و امید به آینده.
منبع: محفل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب