ما به شادی های جمعی با رویکرد دینی نیاز داریم بهترین معیار، واکنش مردم
به گزارش محفل، ما به شادی جمعی، نشاط جمعی و یک فضای شادمانه با درون مایه های دینی و مذهبی نیاز داریم وقتی یک حرکت فرهنگی یا اجتماعی با استقبال گسترده مردم روبرو می شود، این نشان داده است که مسیر درست است.
خبرگزاری مهر-گروه دین و اندیشه-سمانه نوری زاده قصری:
چند سال است که همپای مناسک سوگواری جمعی، شاهد برگزاری جشن های دینی و ملی بخصوص در عید سعید غدیرخم هستیم. علاوه بر غدیر در مناسبت های مختلف جشن های عمومی از اجتماع امام رضایی ها تا مناسبت های مختلف دیگری مانند غدیر و نیمه شعبان را تجربه کرده ایم که همگی مبین کنش هایی است که مردم و مسؤلان برای بروز شادی و نشاط در جامعه داشته اند. شادی یک پدیده جامع و چندلایه است که تحت تاثیر عوامل گوناگونی قرار دارد. از خانواده و محیط زندگی گرفته تا اطلاعات و اخباری که هر روز دنبال می کنید، همگی می توانند بر میزان شادی و نشاط افراد تاثیر بگذارند. بمناسبت عید غدیر، میهمانی ۱۰ کیلومتری می تواند فرصتی برای ارتقاء شادی جمعی در جامعه باشد. نیروهایی که سبب می شود فرد شاد نباشد، از خانواده شروع می شود. اگر خانواده ای محیطی آرام و شاداب داشته باشد، این شادی به دیگر اعضای خانواده تسری پیدا کرده و به حوزه اجتماعی توسعه پیدا می کند. در این راستا، خانواده می تواند بعنوان اولین نهاد اجتماعی، با تأمین آرامش و نشاط، به شکوفایی روحیه فردی و جمعی کمک نماید. در مقابل، جامعه ای که با غم و اندوه مواجه باشد، تأثیرات منفی خویش را در تمامی زمینه ها خواهد گذاشت. آب و هوای غم آلود می تواند به شکلی خشم و خشونت را در کشور رواج داده و از نظر اقتصادی کارآمدی افراد را کم کند، همینطور بدبینی در فضای سیاسی تشدید و سلامت روانی و فرهنگی جامعه را به خطر بیندازد. این وضعیت می تواند عمر افراد را کوتاه کرده و صدمه های اجتماعی را افزایش دهد.
جشن ها بعنوان نشانه های شادی آفرینی در اجتماع ضروری هستند و باید بر اطلاع رسانی اخبار مثبت در جامعه تاکید کرد. ما در ایران باستان هر ماه حداقل یک روز را بعنوان عید جشن می گرفتیم و این الگو باید در جامعه کنونی هم احیا شود.
برگزاری چنین جشن هایی، مانند جشن عید غدیر که از دل مردم می جوشد، تاثیر بسزایی بر روحیه جمعی دارد و می تواند رنگ غم و اندوه را از فضای کشور محو کند. احیای آیین های کهن در کنار مناسبت های مذهبی به گسترش شادی و نشاط در جامعه کمک خواهد نمود و می تواند به بازسازی جوی شاداب و فعال در سطح جامعه منجر شود. در نهایت، ارتقاء شادی جمعی نیازمند همکاری و همدلی همگانی است. با تشکیل فضایی توأم با شادی و نشاط، می توانیم به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی کمک نماییم و آنگاه با برقراری ارتباطات مثبت و مؤثر، به اجتماعی پویا و سالم دست پیدا نماییم.
در همین راستا با سعید عزیزی دکتری الهیات اسلامی و کارشناس خانواده به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانیم:
*با توجه به گسترش فضاهای شادی در جامعه، از جشن های اجتماعی تا جشن های مذهبی بزرگ، به نظر شما جایگاه شادی در فضای دینداری کجاست؟
به نظر من، ما در این حوزه با یک چالش بزرگ روبرو می باشیم. ما هنوز نتوانسته ایم مفهوم شادی و نشاط را در قالب دین به درستی تعریف نماییم. متاسفانه، کلمه شادی با گناه و کلمه نشاط با رفتارهای هیجانی و غیرمتعارف اشتباه گرفته شده است.
*چگونه می توانیم این تعریف را اصلاح کنیم؟
راه حل، فرهنگ سازی است. باید یک تعریف دقیق و درست از شادی و نشاط با رویکرد دینی عرضه دهیم. شادی که نه تنها منافاتی با دین ندارد، بلکه می تواند به تقویت ایمان و ارتقاء معنویت هم کمک نماید. من هم تلاش می کنم این را نشان دهم که میتوان مذهبی بود و خندید، میتوان با یک نگرش جدید و مثبت به زندگی نگاه کرد و از شادی های سالم لذت برد.
*به نظر شما، این الگوها تا چه حد می توانند مؤثر باشند؟
بسیار مؤثر. ما به یک شادی جمعی، نشاط جمعی و یک فضای شادمانه با درون مایه های دینی و مذهبی نیاز داریم. وقتی یک حرکت فرهنگی یا اجتماعی با استقبال گسترده مردم روبرو می شود، این نشان داده است که مسیر درست است و تاثیر خودش را گذاشته است.
*اشاره کردید به استقبال مردم، چطور می توان این استقبال را ارزیابی کرد؟
بهترین معیار، واکنش مردم است. وقتی می بینیم که قاطبه مردم، از اقشار مختلف جامعه، به یک رویداد یا جشن با شادی و علاقه واکنش نشان می دهند، این نشان دهنده موفقیت و تأثیرگذاری است.
*به نظر شما، این شادی ها چه تاثیری در نزدیکی مردم به دین دارند؟
این شادی ها می تواند در جذب افراد به مفاهیم دینی و ایجاد انگیزه برای فعالیتهای مذهبی بسیار مؤثر باشد. مهم اینست که افراد در این فضاها قرار بگیرند. حتی اگر به نتیجه نهائی نرسند، همین که در راه قرار می گیرند، بسیار پرارزش است. مثلا در مورد «زندگی با آیه ها»، مهم اینست که افراد وارد فضای قرآن شوند و با آن ارتباط برقرار کنند، نه صرفا این که حافظ کل شوند. بسیاری از افراد کشورهای دیگر مسلمان نیستند؛ اما بااین وجود حضرت علی (ع) را می شناسند و در کشور خودمان مردم زیادی هستند که نمی توانند مراسمی بگیرند؛ ولی وقتی که یک مهمانی بزرگ برای ولایت مولا امیرالمؤمنین و اعلام رهبری مولا ترتیب داده می شود همه مردم شرکت می کنند. شما اگر دقت کرده باشید هر ساله شادی مردم را می بینیم که با شادمانی در این جشن شرکت می کنند، با شادمانی از آنها پذیرایی می شود و با شادمانی هدایا به آنها داده می شود؛ این مهمانی وفاق و همبستگی مردم را زیاد می کند، به همه مردم روحیه همدلی می دهد، شادی اجتماعی را تقویت می کند و سبب می شود که مردم همگی بر روی امیرالمؤمنین علی (ع) و بزرگی ایشان اتفاق نظر داشته باشند.»
*یعنی مهم، حضور در راه است؟
بله، دقیقا. مهم اینست که افراد در این فضاها حضور داشته باشند، با هم تعامل داشته باشند و از این طریق به ارزش های دینی نزدیک شوند.
منبع: محفل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب