در دانشگاه امام خمینی در شهر گلگیت پاكستان؛
سیدحسن خمینی: برای حسینی بودن باید نیت ها را خدایی کنیم
به گزارش محفل، یادگار امام اظهار داشت: اگر می خواهیم حسینی باشیم باید نیت ها را خدایی کنیم؛ اگر امام خمینی نیز توفیقی در زندگی داشت به خاطر نیت خدایی بود. او گفت، «من» در کار نیست.
به گزارش محفل به نقل از جماران؛ حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی طی سخنانی در جمع دانشجویان دانشگاه امام خمینی در شهر گلگیت پاکستان، به طرح این سوال پرداخت که تفاوت میان شخص امام حسین (ع) و یزید و اردوگاه آنان چیست؟ و اظهار داشت: ممکنست خیلی راحت بتوان به این پرسش پاسخ داد؛ امام حسین(ع) نوه پیامبر است و یزید نوه ابوسفیان است؛ یکی عامل به احکام خدا است و دیگری شارب الخمر است. این مظهر تقواست و آن دیگری هویت اش شرارت است. اما اگر یک پله سوال را بالا ببریم ممکنست پاسخ مشکل تر شود. فرق امیرالمؤمنین و معاویه چیست؟ یزید خیلی علنی مرتکب گناه می شود، اما معاویه خودرا ظاهر الصلاح نشان می داد.
وی ادامه داد: در همین راستا، همیشه این سوال مطرح است که فرق اردوگاه حق و باطل در چیست؟ جبهه حق و جبهه باطل در جنگ صفین یک طرف علی(ع) است و آن طرف معاویه است. در عاشورا یک طرف حسین(ع) و طرف دیگر یزید است و همیشه نیز این جبهه ها وجود دارد که یک طرف بر موضع حق و طرف مقابل در موضع باطل ایستاده است. و در روزگار معاصر یک سو امام و سوی دیگر صدام، یک طرف امام و طرف دیگر آمریکا بود. تفاوت این دو اردوگاه به چیست؟ چگونه تشخیص دهیم تا حق از باطل متمایز شود و حق و باطل در هم مخلوط نشود؟! دراین زمینه روایتی از پیامبر اکرم(ص) وجود دارد که می تواند این تفاوت را خوب نشان دهد؛ ایشان «کسانی که هجرت می کنند» را متفاوت از دیگران می خواند. در دوران پیامبر(ص)، خیلی از مکه به مدینه هجرت کردند و آمدند تا ازدواج کنند و یا احساس کردند تجارتی در آنجا برقرار است که اگر به آنجا بروند کاسبی آنها رونق بیشتری پیدا می کند. اما پیامبر می فرماید اگر کسی برای خدا هجرت می کند؛ برای خدا است. بین کسی که برای خدا و یا برای خود کاری میکند فرق است.
وی افزود: اینکه می گویند ریا مبطل اعمال است، یک قاعده عقلایی است. فکر نکنید این تعبیر امری پیچیده است؛ معنای آن این است که شما اگر کاری را برای من انجام می دهید من باید مزد آنرا بدهم، اما اگر برای خدا کار کردید او مزد آنرا می دهد. اگر نماز خواندید به جهت اینکه مردم بگویند «به به»، در این صورت مزد آنرا هم گرفته اید! اگر کسی ریا میکند یعنی کار را برای غیر خدا می کند. پس خدا چرا باید مزد این کار را بدهد؟! چونکه نیت انسان اعمال او را معنادار می کند.
یادگار امام به تفاوت میان امام حسین(ع) و یزید پرداخت و اظهار داشت: فرق در نیت ها است. البته در اعمال نیز تفاوت وجود دارد، اما فرق مهم در نیت است. فرق امیرالمؤمنین و خلفا و معاویه و دشمنانش در نیت ها بوده است. فکر نکنید این سخن، مبالغه است؛ چون کاری که نیتش صد درصد و فقط و فقط برای خدا باشد در دنیا نیست؛ چنین عملی فقط از علی بر می آید. ما خیلی هنر نماییم ۵۰ یا ۶۰ کارمان برای خدا است. اگر توانستید یک درصد خلوص نیت خودرا بالا ببرید تمام این عمل هزاران بار باارزش است؛ حال اگر کسی بتواند این را به صد درصد برساند به بی نهایت رسانده است. بی نهایت معادل تمام عددها و همه ی بی نهایت های دیگر است و بی نهایت از همه چیز بالاتر است.
وی با تأکید بر بالا بردن شناخت خود و خلوص نیت که به بی نهایت میرسیم، اظهار داشت: علی می تواند به بی نهایت برسد. اما بقیه اگر هنر نماییم به همان اندازه که جهت خیر به جهت شر چرخش پیدا نکند، کافی است. فرق بین امام حسین با یزید در جنگ و عدد لشکر و حتی در نوع جنگیدن نیست. امیرالمؤمنین در جنگ صفین که با معاویه می جنگید، اینطور نبود که بگوییم جور دیگری می جنگید؛ همانطور که لشکر معاویه شمشیر، سپر و اسب داشت لشکر امیرالمونین نیز داشت. در جنگ احد بعد از آن که آن اتفاق سنگین با شهادت حمزه افتاد از جانب ابوسفیان آمدند و به پیامبر گفتند کشته های احد در مقابل کشته های بدر که پیامبر جواب داد، کشته های احد در بهشت است و کشته های بدر در جهنم است. پس «یک در مقابل یک»، نیست؛ بلکه نیت ها اگر فرق کند اعمال متفاوت می شود.
وی به فرق علی و معاویه و حسین و یزید و پیامبر و جهل ابوسفیان و امام و صدام پرداخت و اشاره کرد: فرق همه این ها در نیت ها است. امام حسین(ع) جز خدا و جریان مقابل آن جز برای خود و نفس اماره شمشیر نزدند. ما اگر می خواهیم حسینی باشیم باید نیت ها را خدایی کنیم؛ اگر امام خمینی نیز توفیقی در زندگی داشت به خاطر نیت خدایی بود. او گفت، «من» در کار نیست. اگر توانستیم منیت را کنار بگذاریم و برای خدا کار نماییم باارزش و اثرگذار می باشد و مهم تر از همه اینکه، در جبهه حسین(ع) هستیم. اگر نیت ما خدایی نبود، ممکنست در زبان نام حسین(ع) بیاوریم اما در دل یزیدی باشیم.
سیدحسن خمینی در پایان، طلبه ها و دانشجویان جوان را خطاب قرار داد و اضافه کرد: بسیار اهتمام کنید از همان شروع دوره طلبگی و دانشجویی خود این امر را برای خود سرلوحه قرار دهید. فکر نکنید اگر پا به سن بگذارید می توانید درست کنید. امام در نامه های خود به خانواده می گفتند از همان جوانی کار خودرا درست پیش ببرید نگویید که در ۶۰، ۷۰ سالگی روزه و نماز می خوانیم و توبه می کنیم؛ از همان شروع نیت ها را خدایی نماییم. در این صورت، بعدا می توانیم بگوییم که به اندازه خود حسینی شده ایم.
منبع: محفل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب