تکنیک تعلیق شگرد عملیات روانی- رسانه ای غرب در وین
به گزارش محفل تکنیک «تعلیق» یا «سوسپانس» در سینما، این روزها به شگرد و تاکتیک مذاکراتی طرف غربی در وین تبدیل گشته است؛ تکنیکی که با احتمال وقوع حادثه ای ناگوار به ایجاد دلهره، اضطراب و در نتیجه امتیازگیری از سوی مقابل منجر می شود.
دور هشتم مذاکرات لغو تحریم ها بعنوان طولانی ترین و پیچیده ترین دور از گفت وگوها با شرکت نمایندگان ایران، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس، آلمان و اتحادیه اروپا همچنان در وین ادامه دارد و همانند دورهای قبل، نمایندگان آمریکا به صورت غیرمستقیم در این مذاکرات حضور دارند.
این دور از گفت وگوها در حالی از اوایل دیماه آغاز و تا کنون ادامه یافته که نمایندگان کشورهای حاضر هفته گذشته از دستیابی به متنی اولیه و نزدیک شدن به مراحل نهایی گفت وگوها خبر دادند.
«حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه کشورمان اخیرا در توییتی ضمن اشاره به تماس «علی باقری» با «انریکه مورا» و آخرین تحولات در ارتباط با مذاکرات وین با تکیه بر این که «ما با جدیت درحال بررسی متن توافق هستیم»، نوشت: «خطوط قرمز خویش را به طرف غربی منعکس کرده ایم. در صورت وجود اراده واقعی آنها، آماده توافق خوب و فوری هستیم.»
از نگاه ناظران، دیپلمات های غربی در جریان مذاکرات همواره از تاکتیک ها و شگردهای مختلفی برای فشار بر ایران و امضای توافق مدنظر خود بهره برده اما تابحال به نتیجه مورد نظر خود دست نیافته اند که یکی از این شگردها، بهره گیری از تکنیک «تعلیق» در سینما در جریان مذاکرات است.
دیپلمات های غربی در جریان مذاکرات همواره از تاکتیک ها و شگردهای مختلفی برای فشار بر ایران و امضای توافق مدنظر خود بهره برده اند که یکی از این شگردها، بهره گیری از تکنیک «تعلیق» در سینما در جریان مذاکرات است.
تکنیک تعلیق در سینما و مشخصه های آن
«تعلیق» (Suspense) به حس و کشش تنش آلود و پرهیجانِ برآمده از موقعیتی غیرقابل پیشبینی و مرموز گفته می شود و این اصطلاح معمولا در ادبیات داستانی و نمایشی کاربرد دارد اما منحصر به آنها نیست.
پایه گذار این سبک از فیلم سازی «آلفرد هیچکاک» است و در مفهومِ هیچکاکی به این معنا است: در داستان فیلم مخاطب باید از احتمال رخداد وحشتناکی آگاه باشد که بازیگر آنرا نمی داند و باوجود پیش آگاهی مخاطب، توانایی مداخله و پیشگیری از آنرا ندارد. فیلم هایی که تعلیق قابل توجهی در آنها به کار می رود، در ژانر «دلهره آور» طبقه بندی می شوند.
در مفهومی وسیع تر حس تعلیق هنگامی به وجود می آید که فرد نسبت به فرایند و چگونگی خلق یک رخداد در آینده ناآگاه است اما وقوع آنرا پیشبینی می کند. ازاین رو تعلیق آمیزه ای از پیشبینی و عدم قطعیت درباره وقایع مبهم آینده است و در مقابل احساس شگفتی قرار می گیرد.
به عبارت دیگر، تعلیق یعنی ابهام (به همراه میل به رفع آن) درباره اینکه قصه مقرر است چه طور پیش برود. تعلیق امکان دارد کم یا زیاد باشد. ضمنا شدت تعلیقی که در ما برانگیخته می شود با عنایت به اهمیت موضوعی که ما را در تعلیق نگه داشته تغییر می کند.
در نظریه ی استاندارد تعلیق سه عنصر برسازنده برای آن درنظر گرفته می شود: نخست ترسی است که احتمال وقوع رویداد ناخوشایند در ما برمی انگیزد. دوم امیدی است که به رخ دادن نقیض آن، که طبیعتاً رویدادی مطلوب خواهد بود، در ما برانگیخته می شود. سوم این که آمیزش این ترس و امید تنها زمانی به تعلیق منجر خواهد شد که از نتیجه آن نامطمئن باشیم.
مصادیق تعلیق در مذاکرات و پاسخ سنجیده تهران
همان طور که اشاره شد، «ایجاد دلهره و اضطراب» از بارزترین شاخصه های تکنیک تعلیق بشمار می رود که تکرار «گریز هسته ای» و «شمارش معکوس» برای دستیابی ایران به بمب اتم را میتوان در این مقوله گنجاند.
غرب همواره با متهم کردن ایران به «خرید وقت برای پیشبرد برنامه هسته ای» خود می گوید تهران تا رسیدن به نقطه گریز هسته ای تنها چند هفته زمان نیاز دارد؛ گریز هسته ای نقطه ای است که ایران توانایی تولید مواد اولیه لازم برای بمب هسته ای را داشته باشد.
«ایجاد دلهره و اضطراب» از بارزترین شاخصه های تکنیک تعلیق بشمار می رود که تکرار «گریز هسته ای» و «شمارش معکوس» برای دستیابی ایران به بمب اتم را میتوان در این مقوله گنجاند. این در حالیست که طبق فتوای مقام معظم رهبری، ایران هیچگاه به دنبال تولید و کاربرد سلاح های کشتار تعدادی از جمله بمب اتم نیست و در عمل هم همکاری نزدیک تهران با آژانس در سالهای پساتوافق از این حقیقت پرده برداشت. تعهدگریزی اروپا و خروج آمریکا از برجام بسترساز بازگشت فعالیتهای هسته ای ایران به دوره قبل از برجام شده است.
«ضرب الاجل های ساختگی» و «هراس افکنی نسبت به پایان موعد مقرر» از دیگر عملیات روانی غرب با استفاده از تکنیک تعلیق است. دیپلمات های غربی از هشتم آذرماه که اولین دور مذاکرات رفع تحریم ها در دولت دکتر «سید ابراهیم رئیسی» آغاز شد، تلاش کرده اند با عرضه چارچوب های زمانی تیم ایران را برای موافقت با خواسته های خود تحت فشار قرار دهند.
بازیگران غربی حاضر در وین همواره تاکید می کنند که ایران وقت چندانی برای تصمیم گیری بر سر متن توافق ندارد. پیش تر آمریکا آخر ماه فوریه (۹ اسفند) را زمان رسیدن به نتیجه در مذاکرات وین تعیین کرده بود؛ مهلتی که به پایان رسید و اتفاق ناگواری که در نظریه تعلیق وجود دارد، رخ نداد.
دیپلمات های کشورمان در مذاکرات همواره تصریح کرده اند که برای تهران نتیجه مهم تر از زمان است. تهران در تلاش است برجام را که از اولین روزهای اجرایی شدن در اثر کارشکنی های آمریکا و متحدان غربی به توافقی تهی از منافع اقتصادی برای ایران تبدیل شد، به سمت توافقی دوجانبه و متوازن پیش ببرد.
همچنین در بیان خصوصیت های تکنیک تعلیق به «احتمال رخ دادن حادثه ای ناگوار» اشاره شده که «در بیننده ایجاد دلهره و اضطراب» می کند. تهدید آمریکا در خصوص «وجود همه گزینه ها بر روی میز» و فعال کردن «مکانیسم ماشه» را میتوان در این حوزه مورد بررسی قرار داد.
«ضرب الاجل های ساختگی» و «هراس افکنی نسبت به پایان موعد مقرر» از دیگر عملیات روانی غرب با استفاده از تکنیک تعلیق است. ناکامی غرب در کسب امتیاز با تاکید بر تکنیک تعلیق را میتوان نتیجه راهبرد منطقی ایران در مذاکرات دانست؛ راهبردی در خصوص قرار ندادن تمامی تخم مرغ ها در سبد مذاکرات هسته ای، کاستن از توجه داخلی به وین، گره نزدن مشکلات اقتصادی به تحریم و مذاکرات، چاره جویی حل مشکلات از مسیر گسترش همکاری ها با همسایگان و کشورهای منطقه و غیره.
در همین پیوند بود که رئیسی روز دوشنبه ۱۸ بهمن در دیدار «پکا هاویستو» وزیر امور خارجه فنلاند اظهار داشت: ما اعلام کردیم در صورت لغو تحریم ها زمینه برای توافق آماده است و ایران نشان داده که به تعهدات خود پایبند بوده اما اقتصاد کشور را منتظر برجام نمی گذاریم.
از نگاه ناظران، حال که تیر طرف غربی به خطا رفته و در بکارگیری تکنیک تعلیق و دیگر تاکتیک های رسانه ای- روانی ناکام مانده به «فیک نیوز» رو آورده است؛ تاکتیکی نخ نما که در مقاطع مختلف تکرار شده و انتظار نمی رود این تاکتیک در چندقدمی دستیابی به توافق برای محور غربی کارساز و راهگشا واقع شود.
این مطلب را می پسندید؟
(2)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب